زندگی تلألو قامت کسانیست، که همتشان از هیبتشان پیشی گرفته، و در پهنای دل خود، بذر ایمان کاشته و با ترنم استعانت از خداوند منان و قدم های استوار خویش، تعهد، صبر،شجاعت و فرزانگی درو می کنند، و در همه حال زکات دل خویش را با گشاده دستی، در هر برهه ای از زمان، به پای دیگران می فشانند، و با محصول نجابتی که از ایمان خود گرفته اند، برای همیشه در وسعت دل دیگران جوانه می زنند، حتی اگر خشک سالی روزگار بر آنان چیره شود...

و تو ای معصومه جان...

نماد بند بند این واژه های، گواه حرف های من، خیابان هایی است که هنوز جای قدم های استوارت بر رویشان سنگینی می کند، و هنوز درس و مشق به تو عادت دارند، چون از تو درس ماندگاری آموخته اند، و جوانه های مهر و اندیشه ات، هر روز بیشتر از پیش قد کشیده، تا آنجا که امروز، نامت بر سردر محفل آموختن و ایستادگی حک گردیده، و همیشه تو تمثیلی برای همت بلندهمتان خواهی بود،

و اینچنین است که رفتنت، هرگز دلیلی بر نبودنت نیست...                            

و برای انسان های بزرگ، مدالی نیست، جز صلوات بر محمد و آل محمد(ص)، که نثار روحشان باد...

برادرت اکبر

برای باران نگاهم ابر باش

سیاهی آسمان

قطره های باران دل من است . . . 

زخمهای نگاهم را برچین

دل من سالهاست خشکیده

نگاه کوچه هاست . . .